Κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες ένα κείμενο υπογεγραμμένο από δύο κυρίες, από τις οποίες η μία δηλώνει φιλόλογος και άλλη κοινωνιολόγος, σύμφωνα με το οποίο η τηλεκπαίδευση χαρακτηρίζεται παράνομη και αντισυνταγματική.
Δεν αμφισβητώ ότι μία φιλόλογος και μία κοινωνιολόγος μπορούν να γνωρίζουν τους νόμους καλύτερα από εμένα ή ακόμα καλύτερα και από τους ίδιους τους νομικούς, διότι κάτι τέτοιο καμιά μπορεί να συμβεί.
Ωστόσο, διαφωνώ με το 90% του κειμένου, διότι ό,τι δεν προβλέπεται νομοθετικά, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είναι παράνομο ή αντισυνταγματικό. Οι ανισότητες στη δημόσια εκπαίδευση υπήρχαν και πριν την τηλεκπαίδευση.
Η προσπάθειά μας ως εκπαιδευτικοί να μείνουμε «κοντά» στους μαθητές μας και να προσπαθήσουμε να τους στηρίξουμε με κάθε πρόσφορο μέσο, χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως διαγωνισμός. Τώρα κάποιοι άλλοι, που ενδιαφέρονται, υποτίθεται, για την άμβλυνση των ταξικών διαφορών, που προκαλεί η τηλεκπαίδευση, τη χαρακτηρίζουν ως παράνομη.
Οι πλατφόρμες σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαίδευσης υπήρχαν και πριν τον κορωνοϊό και χρησιμοποιούνταν ευρέως από χιλιάδες εκπαιδευτικούς που είχαν ήδη χρησιμοποιήσει το eclass εδώ και μία δεκαετία. Τόσο η σύγχρονη όσο και η ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση έχουν χρησιμοποιηθεί και συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και σε χιλιάδες σεμινάρια και προγράμματα τηλεκατάρτισης, etwinning ή όπως αλλιώς ονομάζονται.
Το να αφήσουμε τα παιδιά των προνομιούχων, που πηγαίνουν στα ιδιωτικά σχολεία ή έχουν λεφτά για φροντιστήρια και ιδιαίτερα, έστω και αποστάσεως, να μεγαλώσουν τη διαφορά που τους χωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά, με βρίσκει εντελώς αντίθετο. Το να μην κάνω τίποτα επικαλούμενος κάποιο απροσδιόριστο νομικό κενό, το θεωρώ εντελώς τραγικό και ακόμα τραγικότερο όταν το υποστηρίζουν άνθρωποι που έχουν σχέση με τη δημόσια εκπαίδευση.
Κάποιοι ελάχιστοι μπορούν πράγματι να κάνουν διακοπές και να επαληθεύσουν τον ανόητο δημοσιογράφο. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως των εκπαιδευτικών θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε.
Είναι οι συνθήκες τέλειες; Προφανώς και δεν είναι. Το εντελώς αντίθετο θα λέγαμε. Τεράστιος αριθμός συναδέλφων στερείται του απαραίτητου τεχνολογικού εξοπλισμού ή των απαραίτητων γνώσεων και δεξιοτήτων για ένα τέτοιο εγχείρημα. Το ίδιο ισχύει και για μία μεγάλη μερίδα μαθητών. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να σταματήσουμε, αλλά για να προσπαθήσουμε περισσότερο.
Παραβιάζονται τα εργασιακά μας ωράρια; Προφανώς και παραβιάζονται. Πάντα παραβιάζονταν κι ας μας αποκαλεί μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας τεμπέληδες. Ο εκπαιδευτικός πάντα είχε και θα συνεχίσει να έχει δουλειά στο σπίτι, που δεν φαίνεται πουθενά. Πολύ περισσότερο τώρα, που η προετοιμασία υλικού για την ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση απαιτεί πολλαπλάσιο χρόνο και κόπο για από την παραδοσιακή διδασκαλία. Ωστόσο, υπάρχουν σήμερα συνάδελφοι, που έχουν υποβάλλει τις παραιτήσεις τους και σε μερικούς μήνες θα είναι συνταξιούχοι. Κι όμως, από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίσκονται μπροστά σε έναν υπολογιστή της κακιάς ώρας ανεβάζοντας υλικό στο eclass ή παλεύοντας με την τραγική πλατφόρμα σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Όσο αυτοί συνεχίζουν, εγώ δεν μπορώ να σταματήσω. Θα συνεχίσω λοιπόν και ελπίζω κάποια στιγμή να βρω και την πολιτεία αρωγό, που δεν μπορεί μόνο να ζητά, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει κιόλας να παρέχει.
Γιώργος Βαρδακώστας
Διευθυντής Μουσικού Σχολείου Κατερίνης